Krajem należącym do Skandynawii obok Szwecji i Danii jest Norwegia. Terytorium tego kraju obejmuje zachodnią i północną część Półwyspu Skandynawskiego, wyspy i archipelagi na Morzu Norweskim. Norwegia graniczy ze Szwecją, Finlandią i Rosją, kraj ma także granicę morską z Danią (przez cieśninę Skagerrak). Nazwa kraju pochodzi od języka staronordyckiego nord vegen, co oznaczało droga na północ.
Norwegia to drugie najsłabiej zaludnione państwo w Europie. Co ciekawe Polacy to najliczniejsza grupa obcokrajowców zamieszkujących terytorium tego kraju zaraz po samych Norwegach.
Zorza polarna to główna atrakcja przyciągająca turystów do Skandynawii w miesiącach od września do kwietnia. Miejscowości na północy Szwecji, Finlandii i Norwegii rywalizują o jak najwięcej gości, przechwalając się, że ich lokalizacja jest najlepsza w całej Europie. To prawda, że wybór odpowiedniego miejsca jest kluczowy, aby ujrzeć zjawisko zorzy polarnej wyraźnie. Niebo przy wodzie często jest bardziej zachmurzone, w związku z czym lepiej będzie zgromadzić się gdzieś na obszarze śródlądowym. Wówczas obniża się temperatura, ale niezwykłe widoki są tego warte.
Co można zobaczyć na Islandii?
Islandia to kolejny kraj z grupy nordyckich. Położona jest na północy Grzbietu Śródatlantyckiego na wyspie Islandia i kilku mniejszych wyspach. Leży ona na granicy Oceanu Arktycznego i Oceanu Atlantyckiego. Główna wyspa znajduje się na południe od koła południowego. Najbliżej położone wyspy i państwa to:
- Grenlandia w odległości 288 km,
- Wyspy Owcze – 430 km,
- wyspa wulkaniczna Jan Mayen należąca do Norwegii – 550 km,
- Wielka Brytania – 798 km.
Co ciekawe, tak samo jak w Norwegii, najludniejszą grupą etniczną żyjącą na terenie Islandii są Polacy. Stanowią oni 5,6% ludności. Wycieczki do Skandynawii to nie wszystko. To także miejsce, w które przeprowadza się wielu Europejczyków.
Gejzery to bardzo istotne i przydatne elementy natury na terenie Islandii. Wykorzystuje się je w funkcji kąpielisk, geotermalnych źródeł, miejsce do ogrzania, a nawet do celów kulinarnych. Istnieje chleb, który wypieka się jedynie po ziemią. Zakopuje się wówczas naczynie z ciastem i pozostawia na kilka godzin, a później otrzymuje się specyficzne pieczywo.
